Orędzie podszyte kampanią, czy może na odwrót?

Stało się było dnia wczorajszego. Z nadania narodu prezydent Lech Aleksander Kaczyński wygłosił swoje pierwsze orędzie w Sejmie. Nic nowego nie powiedział, ale nihil novi w polskiej polityce to właściwie jakby standard.

Zrazu podniosły się z pisowskiej strony brawa, wręcz owacje i głosy o prezydencie dogłębnie poruszonym losem naszej gospodarki i troską o dobro obywateli, opinie z drugiej strony były tak jakby nieco mniej pozytywne.

Bo i czego się można było spodziewać po reakcji na orędzie, które przypadło na ostatnie posiedzenie Sejmu przed wyborami, gloryfikowało poronioną pisowską metodę walki z kryzysem i kopało po rządzie - rządzie platformerskim, która to PO ma największe szanse zgarnąć wygraną w eurowyborach. Dziwnym zbiegiem okoliczności przypadło również po opublikowaniu spadkowych notowań koalicji.

I nie, żeby prezydent nie miał pewnej racji zadając rządowi pytania, czy wytykając, że zabiera się do pewnych rzeczy za późno lub wcale - tylko dlaczego właśnie dziś? Dlaczego nie pół roku temu, albo trzy miesiące temu? Dlaczego podszyte jakąś teorią spiskową jakoby rząd coś zatajał? Dane są dostępne - to, że rząd jakoś niespecjalnie chce je ogłaszać to już inna sprawa. Polityka nadmiernego optymizmu, czy nieinformowania społeczeństwa ma jakiś pokrętny sens z politycznego punktu widzenia. Prezydent, teoretycznie wszystkich Polaków, praktycznie wiadomo kogo, włączający się w taką formę prowadzenia polityki troszkę mija się z rolą.

Było nie było to z oferty współpracy wyjdzie pewnie guzik, ze złotej rady o obniżaniu podatków pośrednich, przy utrzymywaniu lub zwiększaniu wydatków budżetowych korzystać nie warto, bo skończy się to tym, że w pewnym momencie gówno trafi w wentylator i dostaniemy wszyscy. Zresztą - to za czasów dobrej koniunktury zaczęto obniżać przychody do budżetu, przy jednoczesnym zwiększaniu wydatków, to jeszcze za poprzedniego rządu tworzono budżet na 2008 rok, który miał niemałe znaczenie na kształt obecnego - więc sugerowanie gdzieś w tle, że drzewiej za rządów dominującego bliźniaka było fajnie i byłoby nadal to zaklinanie rzeczywistości.

Tak więc mieliśmy orędzie podszyte kampanią wyborczą - choć część krytyki skierowanej w stronę rządu była zasadna. Mieliśmy zawoalowaną sugestię, że jest ktoś, kto zrobi nam lepiej - co już zasadności nie ma. Potem mieliśmy debatę - ale nie debatę nad orędziem, co usiłował wmawiać na antenie radyja Maryja Jarosław Kaczyński twierdząc, że było to łamaniem konstytucji.

Była to bowiem debata nad stanowiskiem/sprawozdaniem rządu o stanie polskiej gospodarki. Że wypadło zaraz po orędziu prezydenta, jest pewnie takim samym zbiegiem okoliczności, jak nagła troska i wzmiankowane orędzie wygłoszone akurat wczoraj. Że przy okazji odpowiadano (w tonie zwyczajowym, czyli bez konkretów) na pytania prezydenta to chyba nic nagannego? Skoro pytał...

Całość debaty tu już właściwie pominę, bo była dosyć nudna - ot typowe przepychanki nic nowego nie wnoszące. A ja sobie czekam na nowelizację budżetu tymczasem - pozytywnie nie będzie, ale liczę, że czas, który PO poświęcało na politykę optymizmu nie był poświęcony wyłącznie na zaklinanie rzeczywistości, ale przygotowano się do z dawna wiadomej nowelizacji. Bo napisanie jej na kolanie niestety nada pisowskim ujadaniom pewną dozę racji.